Op vrijdag mag ik naar de hondenschool

Wanneer mijn baasje mijn halsband neemt in plaats van mijn instaptuigje, dan weet ik welke dag het is. Het is dan vrijdag en dan gaan we naar de hondenschool.

We proberen altijd tien minuutjes op voorhand te zijn zodat ik alle honden zie toekomen. Voor de les begint moeten we kijken wie onze instructeur is en op welk veld we trainen. Terwijl ik de speelse honden uitzoek, zoekt mijn baasje contact met de andere bezoekers.

Om half acht moeten we naar de kleine weide. Dat vind ik helemaal niet leuk. Dan laten alle baasjes hun honden los en mogen we met elkaar spelen. Er zitten heel wat grote honden bij en die vind ik veel te wild. Ze springen, blaffen en rollen over elkaar. Ik kruip dan weg in een hoekje en wanneer zo’n loebas naar me toekomt dan blaf ik er op los. Ze schrikken dan en blijven rond me staan om te ruiken. Ik bijt dan naar ze, dat vindt mijn baasje niet zo fijn, maar ik moet ze toch laten weten dat ik het niet leuk vind.

Even later mogen we terug bij ons baasje. Ze roepen dan zoveel namen door elkaar dat ik haar niet zie staan. Ik kruip dan tussen de eerste benen die ik vind. Dat vinden ze best grappig, maar ik vind het maar verwarrend. Eens we onze riem weer aan hebben voel ik me opnieuw veilig. Dan wil ik best spelen, maar dan mag het niet meer. Niet zo leuk voor mij.

Daarna gaan we naar een grotere weide. Dan moeten we mooi naast ons baasje lopen. Mijn baasje moet leren mij links van haar te houden en met haar linkervoet te vertrekken. Ze vindt het best moeilijk. Soms zegt ze: Als kind werd er op getimmerd dat we alles rechts moesten doen, wat heb ik gevochten met die benen van mij. Nu moet ik dat allemaal weer afleren.. Tijdens het rondwandelen op de weide moet ze regelmatig veranderen van richting. Rechtsom, linksom, traag stappen, doorstappen, stoppen., dat zijn de woordjes die meestal door het luchtruim vliegen.

Na het wandelen, moeten we leren zitten, liggen en rechtstaan op bevel. Wanneer mijn baasje koekjes gebruikt lukt dat best, maar soms heb ik zoveel zin in de koekjes dat ik niet wil luisteren en alleen maar koekjes wil. Mijn baasje wordt er soms wat gek van. Nu leert ze mij wachten door mij eerst een aai te geven en daarna pas een koekje. Ik bijt dan soms in haar handen omdat ik denk dat daar een koekje inzit. Ze denkt dat ze nog lang zal moeten oefenen.

We moeten ook leren van stil te blijven zitten wanneer er lawaai is, wanneer er andere honden passeren en wanneer mijn baasje iemand een hand geeft. Dat doe ik allemaal vlotjes, maar mijn baasje denkt dat ik het woordje ‘blijf’ nog niet echt ken. Meestal zit ik zo nieuwsgierig te kijken dat ik niet eens besef wat er aan de hand is. Besef ik het wel dan spring ik vooruit omdat ik wil spelen met de andere honden of mensen. Ik ben dan ook zo’n speelvogel.

Na de hondenschool gaan we naar huis en dan moet ik meteen in bad. Mijn pootjes en buik zijn dan enorm vuil van in de weide te lopen. Ik ben wel rustig in bad, maar ik vind het nog altijd een beetje raar, zeker wanneer mijn hoofdje moet gewassen worden. Ze zegt dat ik flink ben omdat ik me goed schud en omdat ik mij droogwrijf op de handdoek. Wanneer ik terug droog ben en mooi gekamd, krijg ik een beentje omdat ik zo flink was.