Mijn tweede bezoekje aan de dierenarts

Vandaag moest ik voor de tweede keer naar de dierenarts. Ik moest prikjes krijgen en mijn oortjes moesten gecontroleerd worden. Deze keer gingen we alleen naar de dierenarts, we moesten er reeds om negen uur zijn, dus ik mocht mee de kindjes naar school brengen.

Mijn baasje vertelde eerst even hoe het met me was. Ik eet flink, krab niet meer aan mijn oortjes maar nies wel vaak en regelmatig komt er wit snot uit mijn neusje. Ze liet ook mijn boekje zien zodat de dierenarts kon zien welke prikjes ik bij de fokker had gekregen.

Dan moest ik op de weegschaal staan. Ik weeg nu 3,1 kg, ik ben dus een halve kilo bij gekomen, gelukkig ben ik geen vrouw. De dierenarts zegt dat ik op een normale groeicurve zit.

Toen moest ik opnieuw op de ijzeren tafel staan. Ik vind de dierenarts wel lief, dus ik begon te kwispelen en kroop tegen hem aan. “Wat een tof kereltje.”, zei de dierenarts. Hij keek eerst naar mijn oren en neusje. Mijn oortjes zijn genezen en mijn neusje valt wel mee. Zolang het snot niet op mijn neusje blijft plakken moeten we ons geen zorgen maken. Ik moet nog een beetje weerstand opbouwen tegen verkoudheden.

Het was tijd voor mijn prikjes. Ik wist helemaal niet meer dat dit pijn doet. Ik kroop meteen tegen de dierenarts zijn buik, zoveel pijn deed het. Gelukkig waren het maar twee prikjes. Ik was het allemaal snel vergeten. De dierenarts zei dat ik nu in orde was voor een jaartje, tenzij we het komende jaar naar de Ardennen gaan of naar het buitenland. Dan moet ik een maand voor vertrek een prik krijgen tegen hondsdolheid. Wat zou dat zijn, een dolle hond?

Volgens de dierenarts zou het best kunnen dat ik nu een paar daagjes veel slaap. Als we ons zorgen maken mag ze altijd bellen of eens binnenspringen. Dat vindt mijn baasje wel leuk, ze maakt zich zo snel zorgen. Ik kreeg ook nog een flesje mee voor mijn ontworming en pilletjes tegen vlooien en teken. Wanneer ik 4,5 kg weeg moet ze terug komen op controle.

Thuis stak ik me meteen weg in de stal en sliep de ganse voormiddag. Tijdens haar middagpauze gingen we even wandelen. Omdat ze dacht dat ik nog moe was mocht ik eerst nog even op haar armen liggen. Toen we aan de weides waren liet ze me rondlopen. Ik keek naar de koe en de zwarte pony, speelde met het gras en de noten die overal lagen. Het was superleuk.

Op de terugweg kwam ik heel wat blaadjes tegen. De wind blies de blaadjes door elkaar. Ik bleef maar achter ze aanrennen en baasje vond het zo leuk dat ze een filmpje heeft gemaakt. Kijk je even mee?

Jammer genoeg zat mijn baasje haar pauze er op en moesten we naar huis. Ik heb dan opnieuw de ganse namiddag geslapen. Dit keer achter de zetel van oma. Ik heb heel veel slaapplekjes in huis, soms is het zo moeilijk om te kiezen, dan kies ik gewoon een nieuwe plek.